"Love, Rosie" - Cecelia Ahern

Rosie i Alex od dzieciństwa są nierozłączni. Życie zadaje im jednak okrutny cios: rodzice Alexa przenoszą się z Irlandii do Ameryki i chłopiec oczywiście jedzie tam razem z nimi. Czy magiczny związek dwojga młodych ludzi przetrwa lata i tysiące kilometrów rozłąki? Czy wielka przyjaźń przerodziłaby się w coś silniejszego, gdyby okoliczności ułożyły się inaczej? Jeżeli los da im jeszcze jedną szansę, czy Rosie i Alex znajdą w sobie dość odwagi, żeby spróbować się o tym przekonać?

Czy warto czekać na prawdziwą miłość? Czy każdy z nas ma swoją "drugą połówkę"? Może dowiemy się tego po lekturze tej ciepłej i wzruszającej powieści.

(opis z lubimyczytac.pl)

Byłam do tej książki nastawiona bardzo pozytywnie. Po świetnej lekturze, jaką była "Kraina zwana Tutaj", chciałam kolejny raz coś tak wspaniałego. I może takie podejście nie jest zbyt dobre, ale nic nie mogłam na to poradzić. Czy się zawiodłam? Absolutnie nie.

"Love, Rosie" to naprawdę bardzo dobra książka. Jedynym minusem jaki wyłapałam to początek powieści. Dla mnie był odrobinę dezorientujący i nawet jako osoba, która wcześniej oglądała film, musiałam się parę razy zastanawiać co się teraz dzieje. Może to przez to, że książka składa się z listów i e-maili, które wysyłają sobie bohaterowie. Jest to dość niespotykane w literaturze, więc ciężko było mi się przyzwyczaić. Z drugiej strony było to miłą odmianą i bardzo szybko się czytało.

Rosie, jako bohaterka była przecudowna. Jest to mój totalny ideał charakteru u postaci książkowych. Niby niewinna dziewczyna, ale jednak nie do końca taka niewinna. Poza tym była sarkastyczna, a ja coś takiego po prostu kocham. Jak się teraz zastanowię to uwielbiałam praktycznie wszystkich bohaterów. Jedynymi wyjątkami byli: Greg, Sally i Bethany, kto czytał, będzie wiedział czemu. 

Czytając książkę, stajemy się obserwatorami zmian Rosie na przełomie kilkudziesięciu lat. Nie jest już dziewczyną, która życie traktowała jak zabawę. Stała się dorosłą kobietą, która musiała rezygnować ze swojego szczęścia na rzecz innym. I mimo że czasami mnie to irytowało to jestem w stanie zrozumieć, dlaczego tak postępowała. Doceniam to, ponieważ myślę, że ja nie mogłabym zrobić czegoś podobnego.

Podsumowując, "Love, Rosie" to bardzo dobra książka. Ma swoje minusy, jednak jestem przekonana, że nie ma na świecie ani jednej książki bez nich. Bardzo zżyłam się z bohaterami i kiedy przewracałam ostatnią stronę, poczułam coś w rodzaju smutku. Na szczęście książka jest dość długa, więc nie musiałam się z nimi żegnać zbyt szybko. Moim zdaniem książkę można przeczytać nawet po obejrzeniu filmu, bo według mnie powieść jest trochę inna niż film, mimo że on właśnie na niej się opiera. Chociaż mogę się mylić, ponieważ oglądałam go ponad rok temu. Możecie w komentarzach napisać, czy oglądaliście film i, czy tak samo jak ja, twierdzicie, że troszkę się różnią. 

Tytuł: Love, Rosie

Autor: Cecelia Ahern

Tytuł oryginału: When Rainbows End

Wydawnictwo: Akurat

Liczba stron: 512

Rok wydania: 2014

Kategoria: literatura obyczajowa i romans